Eerste weken Daegu en Koreaanse cultuur

Na Seoul ben ik door gereisd naar Daegu; de stad waar ik dit semester studeer en woon. Na een vriendelijk ontvangst op het station door onze Koreaanse 'buddies' zijn we naar onze tijdelijke slaapzalen gebracht. Op deze vierpersoonskamer, waar we toevallig met de vier Nederlanders in konden hebben we de eerste week geslapen. Bedden zijn hier toch nog iets van 2 meter, dus dat was een enorme opluchting! Wat ook wel bijzonder is, is dat we om de deuren van de dormitories te openen of om in de cafetaria te kunnen eten een scan moeten gebruiken en een code in moeten voeren. Deze scan is niet van onze iris of vingerafdruk, maar is van de aderen in onze pols! Eén of ander geavanceerd systeem leest de samenstelling van je bloed af en koppelt dat aan je identiteit die je de toegang verschaft.

In de eerste week hebben we vooral veel noodzakelijke zaken moeten regelen en kopen. We hebben kennis gemaakt met de Koreaanse cultuur (waar ik hieronder uitgebreid op in ga) en de verschillen tussen de Koreaanse en de Westerse cultuur. En in de loop van de eerste week voegden ook de laatste 2 Nederlandse jongens, Thijs en Sander, zich tot ons gezelschap. Wat ons direct in deze eerste dagen duidelijk werd is dat er echt verbazingwekkend Westerlingen in Korea, maar vooral Daegu zijn. Dit is wel echt even wennen. De universiteit waar wij op zitten is de enige uni die met een Nederlandse uni vergeleken kan worden. Volgens mij is het ook de enige waar plek is voor internationale studenten. In totaal zijn er zo'n 200 internationale studenten hier dit semester, maar daar moet wel bij gezegd worden dat er een grote groep Chinezen bij zit van zo'n 80 man die over het algemeen allemaal erg op zich zelf zijn. Kortom, in deze stad van 2,5 miljoen inwoners vallen wij nogal op.

Het weekend na de eerste week ben ik verhuisd naar de definitieve dormitories. Na een switch van kamers slaap ik nu met een andere Nederlandse jongen van 1,95 meter waar ik het erg goed mee kan vinden. De kamer die wij 2 de komende vier maanden zullen moeten delen is gelukkig een stuk beter dan mijn verwachting was. We hebben samen zo'n 24 vierkante meter ter beschikking met daarin 2 bedden, 2 bureaus, meer dan genoeg kastruimte én een eigen badkamertje met toilet, wastafel en douche. De eerste keer douchen hier was echter wel even schrikken. Het lijkt namelijk als of de douche geen doucheputje heeft. Dit doucheputje is er echter wel maar zit aan de andere kant van de badkamer waardoor de volledige badkamer blank staat iedere keer dat je wilt douchen... Verder begonnen de eerste weken erg goed in dit hostel met een goede airconditioning op iedere kamer. Echter hebben we gister (14 sept) te horen gekregen dat het 'airco seizoen' over is en dus zijn alle airco's op de campus uitgezet tot en met volgend jaar zomer. Slapen is nu dus nog lastig met 25 graden 's nachts, maar dat geeft ook weer ruimte om dit soort verslagen te typen.

In de tweede week in Daegu begon het academisch jaar en dus ook onze eerste colleges. Hier was de grootste drempel dat alles in Korea in het Koreaans is. Zo ook ons rooster met de Koreaanse naam van mijn Engelstalige vakken en ook de Koreaanse naam van het gebouw waar ik moet zijn. Dit heeft geleid tot erg veel onduidelijkheden waarvoor ik mijn Koreaanse buddy in moest schakelen, maar nu, halverwege de derde collegeweek heb ik volgens mij mijn definitieve Engelstalige rooster! Als sport leek het mij wel interessant om eens American Football te proberen, gezien dat hier populair schijnt te zijn. Nog zonder mij over de mogelijkheden hiervan te hebben laten informeren echter, liep ik op een dag met een paar andere Nederlandse jongens (allen boven de 1,80 meter) over het terrein van de campus. Daar werden we aangesproken door de coach van het American football team van de universiteit en die vroeg of wij zsm met zijn selectie wilden mee trainen! Door een tussenkomende festiviteiten en feestdagen heb ik hier nog weinig gebruik van kunnen maken dus daar kan ik wellicht in een volgend verslag meer over vertellen.

De Koreaanse keuken

In Korea wordt eigenlijk bij iedere gang als standaard rijst en kimchi geserveerd. Kimchi is een soort kool die een paar uur geweekt is in een extreem ranzige scherpe saus. De eerste keer dat ik het geserveerd kreeg moest ik er bijna van braken, dit om te verduidelijken dat het echt echt echt heel erg vies is. Helaas, zijn Koreanen er dol op en zitten er kennelijk ook erg veel vitamines in. Zelfs zo veel dat in Korea alle andere groenten als overbodige luxe worden beschouwd, ze hebben immers kimchi. Doordat niet alleen ik, maar ook alle andere Nederlanders hier kimchi niet kunnen uitstaan, maar toch wel graag groenten eten, zijn we tot nu toe erg veel op zoek geweest naar verschillende plekken om te eten. Er is hier erg weinig buitenlands voedsel beschikbaar, behalve de fastfoodketens KFC, McDonals en Burger King, die ook niet bekend staan om hun bijzonder gezonde eten. Ik probeer nu dus om tenminste bij iedere maaltijd tenminste één hap kimchi binnen te houden om het misschien ooit te leren eten. Verder is het eten in Korea scherp. Het is niet extreem scherp, maar omdat alles behalve rijst toch wel iets scherps heeft staat na een goede maaltijd toch wel weer je mond in brand. Dit went gelukkig wel erg snel. Zo hebben ze hier wel een paar sushi restaurants en is het voor mij nu zelfs aangenaam om af en toe een halve theelepel wasabi erbij te nemen.

Zoals ik eerder al heb genoemd heerst er in Korea ook een heuse drinkcultuur met bijbehorende regels. Zo is de meest belangrijke regel misschien wel dat een Koreaan nooit iets voor zichzelf inschenkt. Verder moet de jongste aan tafel alles voor de anderen inschenken, hoe ver die ook van hem/haar af zitten. Ze houden zich zelfs aan deze regels wanneer ze met vrienden onder elkaar zijn!
De meest populaire drank in Korea is by far soju. Deze soort van Koreaanse wodka is hier in de supermarkten zelfs goedkoper dan water. Ter vergelijking: een gemiddelde Rus drinkt per week 5,5 shotjes, waar een gemiddelde Koreaan gemiddeld 13,7 shotjes per week drinkt!! Als het regent drinken Koreanen geen soju, want als het regent moet men Makkali drinken (niemand heeft me daar nog een reden voor kunnen vertellen). Onze buddies hebben ons een keer mee genomen naar een typisch Koreaans restaurantje in een look alike achterwijk. Natuurlijk was er geen enkele letter in niet-Koreaans schrift te zijn op de menu kaart, dus vertrouwden we maar op hun bestellingen. Er kwam een grote kom op tafel met een witte troebele vloeistof er in die als soep in onze soepkommetjes werd geschonken. Toen we allemaal tegelijk deze aan onze mond moesten zetten om te proeven, was het totaal tegen alle verwachtingen in. Het was namelijk ijskoud en had zelfs stukjes ijs en rijst er in drijven. Het smaakte naar witte wijn, maar dan sterker en het rook naar rijstevlaai. Dit was dus kennelijk Makkali, met slechts 5% alcohol er in, al vond ik het smaken naar 30%.

Verder hadden ze ook wat 'snacks' besteld voor erbij. Zo kom er een schaaltje gekookte pissebedden op tafel te staan! Natuurlijk heb ik er ook ééntje geproeft. Het smaakt naar hoe teer ruikt en heeft de structuur van een taaie capsule die gevuld is met as. Na het kapot bijten verspreid het zich dus in je mond als een droog soort as wat je alleen nog maar kunt wegspoelen. Kortom, het is geen aanrader. Wel kregen we ook een Koreaanse pizza erbij, met verschillende soorten zeewier, paddestoelen, ei, garnalen, inktvis, kwal en rundvlees erop. Dit is wel erg smaakvol en lekker. Ook al voelt het voor mij tegenstrijdig om een tentakel met zuignappen er op in mijn mond te steken, het smaakt echt niet verkeerd.

Tot slot is het ook bijzonder hoe fijn ik het ben gaan vinden om met stokjes te eten. Hier in Daegu zijn namelijk erg veel mensen die letterlijk nog nooit van mes en vork aan tafel hebben gehoord. Er ligt dus standaard slechts een lepel en twee stokjes per persoon. Ik heb zelfs iemand al zien koken met in plaats van een spatel, gewoon twee stokjes in de hand. Het is verbazingwekkend hoe behendig ik nu al met die dingen ben na slechts een korte tijd hier te zijn. Zo was ik een paar dagen geleden in een restaurant in Hong Kong waar ik de keuze had tussen mes en vork op stokjes, maar ik toch echt de stokjes verkoos.

De Koreaanse cultuur

In Korea is respect voor ouderen erg belangrijk. Zo heb je in de trein speciale zitplekken voor ouderen, net als in Nederland, maar hier is het weer net een tandje extremer. Wanneer bijvoorbeeld de gehele coupé vol staat met mensen en er geen ouderen aanwezig zijn, dan zijn nog steeds die plekken voor ouderen vrij. Sommige gedragsregels en etiquette regels mogen gebroken worden door de oudste persoon in een gezelschap, en het hoeft nooit zo te zijn dat een ouder iemand met een jonger iemand rekening houdt. Dit systeem gaat zelfs zo ver door, dat wanneer een jongerejaars student op de gang of waar dan ook een ouderejaars student tegenkomt, hij geacht wordt een buiging te maken en achteruit al buigend weg te lopen! Dit is heel bizar om mee te maken. Dit nam voor mij vooral bizarre vormen aan toen ik mij een tijdje niet had geschoren en ik een baardje begon te krijgen. Op dat moment begonnen random Koreaanse studenten naar mij te buigen en achteruit al buigend langs mij te lopen! Respect voor ouderen vind je ook terug in de collegezaal. Zo is het onbeleefd wanneer een student tijdens een college een vraag stelt aan de professor. Dit zou namelijk opgevat kunnen worden als of je twijfelt aan de woorden van de professor en dat je hem publiekelijk wilt testen. Ik heb persoonlijk erg veel moeite met deze regel. In een gesprek heeft een ouder persoon ook het recht om zonder pardon weg te lopen om met een leeftijdsgenoot te gaan praten. En ben je echt te jong dan kan het zijn dat na het vertellen van je leeftijd de ander direct zich omdraait en wegloopt. Ook dit is mij al een paar keer overkomen, ik denk omdat mensen voor ze het gesprek beginnen mij ouder inschatten dan ik werkelijk ben. Wat verder erg lastig is met het inschatten van leeftijden, is dat Koreaanse vrouwen tussen de 16 en de 35 allemaal hetzelfde er uit zien. Dit stereotype wordt in Korea nog 100x zo veel bevestigd als ik tot nu toe heb gezien bij Chinezen. Zo is het hier prima mogelijk om tijdens een versierpoging er achter te komen dat iemand 15 jaar ouder is dan de leeftijd die jij had geschat. Ook wordt in Korea de leeftijd anders geteld. Zo wordt er begonnen met tellen bij de verwekking en is een baby daardoor al 1 jaar oud bij de geboorte. Ook leidt het enorme collecitiviteitsgevoel van Koreanen er toe dat iedereen op 1 januari een jaar ouder wordt. Zo kan het dus gebeuren dat je geboren wordt op 31 december en je na 2 dagen in Korea al 2 jaar oud bent.

Verder is het duidelijk te merken dat in Korea de sociale druk erg hoog is. Je volgt altijd de regels, studeert hard en doet wat er van je wordt verwacht, of je het nu wilt of niet. Dat is het credo. Het altijd volgen van de regels uit zich dan weer wel in het feit dat er geen criminaliteit is hier. Zo heb ik met grote verbazing toe gekeken op een avond in een club in Daegu. Hier legden vrijwel alle Koreanen hun smartphone op een randje aan de zijkant van de club, let wel totaal onbeschermd en ook echt grenzend aan de overvolle dansvloer. Vervolgens gingen ze onbezorgd de hele avond dansen door de hele club heen, om aan het eind van de avond hun smartphone op te halen waar ze hem neer hadden gelegd en naar huis te gaan! Zo laten sommigen dus ook hun laptop op een bankje in het park achter wanneer ze wat gaan eten, omdat ze overtuigd zijn dat er toch niemand is die steelt. En als je per ongeluk te veel betaald in een bar kun je er op rekenen dat je tenminste voor zo'n 100 meter achterna gezeten wordt door de barman om je het resterende geld terug te geven. Een ander kenmerk van het feit dat de sociale druk erg hoog is, is dat de meeste Koreanen tot hun 30ste thuis wonen omdat ze toestemming van hun ouders nodig hebben om uit huis te gaan. Deze toestemming krijgen ze pas wanneer ze gaan trouwen. Ook voor dit huwelijk moet dus eerst weer toestemming verleend zijn door de ouders, wat er voor zorgt dat de meeste Koreanen niet trouwen uit liefde maar uit economische beweegredenen. Sowieso zijn relaties hier totaal anders dan in de Westerse wereld. Zo kan het je overkomen dat na een eerste date je al gevraagd wordt of je vriendje vriendinnetje wilt zijn en kun je al voorgesteld worden aan vrienden en familie. En zo wordt er niet raar van opgekeken wanneer iemand (vooral vrouwen) het uitmaakt en de volgende dag weer een nieuw vriendje heeft.
Er is mij al vaak verteld dat de stad Daegu relatief erg conservatief is. Dus sommige van de dingen die ik hier omschrijf zijn wellicht in mindere mate terug te vinden in bijvoorbeeld Seoul. Wat ik ook merk aan het conservatieve karakter is de totale preutsheid. Zo zul je nooit een stelletje zien zoenen, want dit gebeurt achter gesloten deuren. En zo douchten de Koreaanse studenten in de tijdelijke dormitory waar groepsdouches waren met hun zwembroek aan, zelfs als de meerderheid er wel gewoon naakt stond. Zo zijn, niet erg verrasssend er aparte mannen en vrouwen gangen in de dormitories. Maar dit draaft zelfs zo absurd ver door dat er zelfs aparte mannen en vrouwen liften zijn voor de mannen en vrouwen verdiepingen binnen een gebouw! Het is wel erg merkzaam in het dagelijks leven dat jonge Koreanen veel meer gescheiden in geslacht opgroeien dan bij ons het geval is. Zo is het mij in al de tijd die ik tot nu toe in Korea heb doorgebracht nog geen één keer gelukt om een gemengde groep Koreaanse jongeren te spotten. Je ziet enkel óf een groep jongens óf een groep meisjes óf stelletjes. Dit is zowel op de campus als overdag op straat als 's nachts tijdens het uitgaansleven. Alleen al zwaaien als deel van een jongensgroep naar een meisje van een meisjesgroep of anders om wordt al als extreem ongewoon gezien en echt ervaren als eng. Een van de gevolgen daarvan is dat de gemiddelde ontmaagdingsleeftijd in Korea dan ook boven de 25 ligt en in Daegu nog hoger. Maarrr, big surprise, natuurlijk hebben ze ook weer iets wat hierdoor heel onlogisch lijkt. Zo hebben Koreanen wel weer een liefde voor plastische chirurgie die bizarre vormen aanneemt. Zo is het in Korea zeer gebruikelijk om wanneer iemand is geslaagd voor zijn of haar eindexamen op de middelbare school, dus wanneer je 18 bent, om een plastische ingreep cadeau te doen. Vooral ingrepen om het gezicht mooier (lees Westerser) te maken zijn erg populair. Hierbij moet je denken aan ooglidcorrecties voor grotere ogen, minder platte neus, smallere kaaklijn en ook borstvergroting. De Koreanen hier beamen dat hierdoor maarliefst 30% tot 40% van de bevolking wel een plastische ingreep heeft gehad. Zelfs wanneer ze geen plastische ingreep hebben gehad doen ze toch hun best om er Westers uit te zien. Een voorbeeld daarvan wat je hier echt te vaak ziet is dat wanneer meisjes op de foto gezet worden ze hun handen onder hun kaak houden waardoor het lijkt dat ze een minder groot gezicht hebben, gezien Aziaten naar verhouding grotere hoofden hebben.

Sommige Koreanen zijn nieuwsgierig naar ons maar ook erg ontwetend over sommige zaken. Zo hadden ze hier nog nooit van WhatsApp gehoord, maar gebruiken ze vergelijkbare dingen in het Koreaans. Ook vroegen ze ons of wij een eigen taal hadden omdat ze in de veronderstelling waren dat de gehele Westerse wereld allemaal alleen Engels spraken. Ze zijn erg erg punctueel, dus je ziet hier in Daegu regelmatig iemand over straat rennen omdat hij anders een minuut te laat is voor een afspraak. Ook werden wij erg verrast in de eerste weken door een extreem hard, maar ook lang aanhoudend geluid wat een paar keer per week door de lucht stormde. Ook al klonk het in onze oren als een vliegtuig wat naast ons opsteeg, maar dan dat geluid 2 minuten lang, schenen de Koreanen zich er niets van aan te trekken. Totdat ik en Maarten een keer van nieuwsgierigheid toen het geluid weer begon op het dak van een hoog gebouw zijn geklommen om te kijken of we iets konden zien. Wat bleek nou, vlakbij Daegu zit de belangrijkste en grootste militaire basis van het land waar ze regelmatig raketoefeningen doen, gezien het land officieel nog in staat van oorlog is met Noord Korea. Met deze geruststellende gedachte, kunnen wij dus ipv iedere eerste maandag van de maand naar het luchtalarm te luisteren, iedere week luisteren naar de raketten die boven ons hoofd vliegen.