Vlucht en Seoul

Lieve familie, vrienden en andere geïnteresseerden,

Bij deze zoals beloofd mijn eerste reisverslagje.
In de afgelopen maand heeft Nederland en daarmee ook Groningen het even zonder mij moeten doen. Ik heb erg veel meegemaakt en ik heb zo weinig stil gezeten dat ik zelfs moeite had met tijd vinden voor een reisverslag. Bij deze dus alsnog, in delen, vanaf het begin af aan wat ik heb mee gemaakt tot aan nu.

Mijn avontuur naar Azië begon op Schiphol op 21 augustus 2014. De avond voor mijn vertrek was ik bij het online inchecken er achter gekomen dat er iets niet klopte aan mijn overstap in Frankfurt. Ik had 65 minuten overstaptijd terwijl ik mij uiterlijk 60 minuten van te voren aan de andere kant van het vliegveld moest melden omdat anders mijn ticket zou komen te vervallen. Na een aantal mensen te hebben gesproken op Schiphol en een aantal telefoontjes naar de vliegmaatschappij bleek dat er inderdaad iets mis was gegaan in het systeem van mijn boeking. Het zou allemaal opgelost zijn en ik kon met een gerust hart op het vliegtuig stappen op Schiphol, werd mij verteld. Eenmaal in Frankfurt aangekomen ben ik direct naar de juiste gate gegaan, maar onderweg kwam ik de balie van AirAsia tegen met wie ik vloog. Om te checken of alles écht in orde was, ging ik er toch maar even in de rij staan. Ik stond er hooguit 10 seconden toen er een man van achter de balie naar mij toe kwam lopen. Deze vroeg of ik de man van het telefoongesprek was. Ik weet niet zeker of ze mij dankbaar waren dat ik een foutje in het systeem had ontdekt of dat ze bang waren dat ik een klacht in zou dienen, maar vanaf dat moment werd ik behandeld alsof ik een koning was. Eerst werd mij verteld dat ik niet bij de normale balie hoefte te staan maar bij de balie voor de Bussiness Class en werd vanaf dat moment mijn handbagage koffertje door iemand anders gedragen. Bij de balie van de bussiness class werd mij verteld dat ze een 'special place' voor mij zouden regelen. Ik werd meegenomen vanaf de balie naar de gate waar ik langs de rij wachtenden werd geleid en om het hekje heen als eerste het vliegtuig mocht betreden. Daar werd ik op een stoel gezet, weliswaar geen bussiness class, maar wel mét 2 meter beenruimte. Er werd iets in een vreemde taal gezegd tegen de stuardessen en de mannetjes gingen weg. Vervolgens ging er bij de veiligheidsinstructies zelfs een eigen stuardesse recht voor mij staan om mij alles uit te leggen! En tijdens de vlucht werd er iedere keer dat er eten of drinken werd geserveerd eerst aan mij gevraagd wat ik wilde voordat de rest van de mensen om mij heen hetzelfde werd gevraagd. Kortom, ik heb een prettige reis gehad.

Voor vertrek naar Zuid Korea wist ik dat er 5 andere jongens uit Groningen naar dezelfde universiteit zouden gaan als ik. Een enkeling had ik ooit gezien, maar ik kende er geen een. Gezien we allemaal op Seoul zouden vliegen hebben we afgesproken om de eerste paar dagen met iedereen die er dan al zou zijn in Seoul door te brengen om daarna gezamenlijk naar Daegu te gaan. Op die manier leerde ik al voor mijn aankomst in Daegu Joep, Maarten en Hedde kennen, met wie ik het erg goed kon vinden.

Mijn eerste indruk van Seoul was vooral dat het een erg rustige stad was. Ook al is het een immensen miljoenenstad, je ziet er geen drommen mensen oversteken bij een zebrapad zoals je bij iedere andere miljoenenstad hebt. Ook kun je middenin de stad op een terrasje of zelfs aan een kabbelend beekje zitten zonder dat je ook maar iets hoort van het verkeer. Verder is het er erg schoon, maar zijn er echt bijna geen prullenbakken te vinden in de hele stad. Iets wat ik in heel Korea zie, maar nog steeds niet echt begrijp. En tot slot, het viel me erg tegen hoe veel mensen er Engels spreken. Zelfs onder de jeugd is dit schaars.

Op de eerste avond zijn we random een zo Aziatisch mogelijk steegje ingelopen om daar direct al te stuiten op het hoogtepunt van de Koreaanse keuken: Korean BBQ. Ook al zag het er erg pauper uit (de tafel was een verroest oud olievat met een ijzeren plaat er op en we zaten op lege kratjes) werd hier verreweg het lekkerste geserveerd wat ik in een maand Korea op heb. Na met handen en voeten duidelijk te hebben gemaakt dat wij vier hongerige Hollanders waren werden we aan ons eigen olievat gezet en werd de plaat volledig gevuld met bakjes en schaaltjes met sausjes, soepjes en ander eten. In het midden van de plaat zat een gat waardoor je in het olievat kon kijken. In dat gat werd een soort netje gehangen met hete kolen met daarover een rooster. Op dat rooster werden grote lappen vlees gegrilld wat dus tussen ons in werd klaar gemaakt. Wanneer het klaar was werd het vlees met een tang vastgehouden en werd met een schaar stukjes voor ons afgeknipt. Het was de bedoeling om een groot brandnetelblad te pakken, daarin het vlees met alle sausjes en soepjes en stukken groente die op tafel te vinden waren erin ineen te vouwen en dat alles in één hap in je mond te stouwen. Tegen onze verwachting in, zorgde het brandnetelblad voor een soort verkoelende werking op de hete sausjes in het gerecht. Verder werd ons geleerd dat bij vrijwel iedere maaltijd een fles soju hoort (een soort Koreaanse wodka) die puur gedronken kan worden maar een stuk lekkerder is wanneer het door Koreanen met bier wordt gemengd.

Na deze heerlijke maaltijd gingen we naar de wijk Gangnam, waar ook het uitgaansdistrict is. Onderweg hier naartoe werden al de eerste foto's van mij genomen door verraste Koreanen. Meestal onopvallend, maar soms liepen ze naar mij toe, stopten ze 2 meter voor mij, maakten een foto en liepen zonder mij aan te kijken weer rechtsomkeerd weg. Heel bijzonder, maar het went wel haha. In Gangnam zijn we een club binnen gegaan waar wij oprecht de enige niet Koreanen waren! Het was erg raar om te zien dat zij hier wel de zelfde soort muziek draaien in clubs, maar ze totaal anders dansen dan gebruikelijk is in de Westerse wereld.

Overdag hebben we de Seoul N-tower beklommen, hét uitzichtspunt van Seoul dat bovenop een heuvel ligt naast de stad. Na door de toezichthouder van de heuvel te zijn verteld dat er zeker geen lift naar boven was zijn wij de begonnen aan de anderhalf uur durende klim naar boven. Bijna boven gekomen scheerde er een lift over ons hoofd heen en kwamen wij tot de conclusie dat de man waarvan wij al verrast waren dat hij wel Engels sprak, toch niet zo goed Engels kon. Op de terugweg werden we afgeleid door een straatje zoals je dat alleen in Azië ziet: zo ontzettend veel lichtreclame van uithangborden boven de straat dat het echt de illusie geeft dat het 2 uur 's middags is, ook al was het onderhand 2 uur 's nachts.

Onze laatste avond in Seoul zijn we een klein barretje in gegaan voor rustig drankje. Hier hebben we ook weer kennis gemaakt met de bijzondere drinkcultuur waarover ik had gelezen voor mijn vertrek. Na ons eerste drankje besteld te hebben kwam er een gezelschap van zo'n 20 man het kleine barretje binnen. Er werd een lange tafel gemaakt waar overduidelijk de baas aan het hoofd werd gezet en alle belangrijke werknemers bij hem aan tafel plaats mochten nemen. Alle minder belangrijke werknemers werden verderop aan een tafeltje gezet. Een voor een deden de tafelgenoten aan de baas en de rest van het gezelschap een toost pure soju. Zoals Koreaanse cultuur voorschrijft moet er een ad getrokken worden wanneer er getoost wordt. Vervolgens moet, ook volgens gebruik, het glaasje boven het hoofd worden omgekeerd om aan te tonen dat het leeg is. Dit ging zo'n 2 uur ongeveer eens per 5 minuten zo door totdat iederen van het werkgenootschap rammend zat was. Dan treedt misschien nog wel de meest bizarre culturele regel op, namelijk dat in Korea alles wat tijdens een zatte bui gedaan wordt toegestaan is en dus de volgende dag vergeven en vergeten dient te worden. Deze regel wordt dus ook door veel werknemers aangegrepen om, tijdens het drinken met het werk, bij de baas aan tafel te gaan zitten wanneer die zat is of zelfs om de baas uit te schelden omdat, wanneer beiden de volgende dag weer op kantoor verschijnen de baas niet boos mag worden omdat hij alles vergeten moet zijn!

Met dit bizarre tafereel als mooie afsluiter ben ik de volgende dag vertrokken naar Daegu, maar dat volgt in het volgende reisverslag, dus tot dan.